घना जंगलको बीचमा लमतन्न सुतेको फराकिलो राजमार्ग । त्यसमाथीको तुफान यात्रा । झन्झन् रातको अध्यारो थपिदै छ । सडकको उज्यालो बाहेक सबैतिर अन्धकार छ । निष्सपट्ट अध्यारोमा जुनकिरी देखिए जस्तो कता कतै अलि टाढा पिलिक्क बत्ति बलेको देखिन्छ । ड्राईभरले मधुरो भोल्युममा थाई गित बजाएका छन् । हामी दुईजना पछाडीको सिटमा मस्त गफिएका छौँ । पताया देखी बैंकक सम्मको झण्डै तिन घण्टा लामो यात्रामा छौँ ।
सुर्वणभुमी अन्तराष्ट्रिय विमानस्थल पार गरेर आधा घण्टा पश्चिमतिर लागेपछि टाढैबाट बैंकक सहरको बैभव देखिन थाल्छ । रातमा चम्किएका गगनचुम्बी भवनहरु आर्कषक देखिन्छन् । जुनै सहरको पनि बाहिरबाट झट्ट हेर्दा भव्य भवन र सडकले नै विकासको मापन गर्ने हो । यस मानेमा बैंकक सहर पनि कम देखिदैन । जापान सँगको साझेदारीमा थाईल्याण्डले यातायात विकासमा पनि ठुलो फड्को मारिसकेको छ । त्यँहा पुग्ने जो कोहीले त्यो अनुभव गर्न सक्छन् ।
उनलाई उनकै होटलमा ड्रप गरेर म पुग्दा रातको साढे आठ बजिसकेको थियो । ड्राईभरले मेरो सुटकेस लवीमा पु¥याईदिएर फर्किन विदा मागे । उनलाई रित्तै हात फर्काउन मन लागेन, एकसय भाट झिकेर टिप्स दिएँ । उनी यति खुशी भए कि टाउको निहुराएर तिन पटक सम्म नमस्कार गरे । जाबो सय रुपैयाँ टिप्समा पनि त्यत्रो खुशी भएर सम्मान दिएको देख्दा अचम्म लाग्यो । पैसा प्रति उनीहरुले गर्ने इज्जत थियो होला त्यो सायद ।
होटल भित्र छिर्ने वित्तिकै ढोका छेउमै राखिएको मान्छे जत्रो सुनौलो बुद्धको मुर्तिले हात जोडेर स्वागत गरिरहेको थियो । नेपालमा सधै दुईहात काखमा राखेर आँखा चिम्लिएर ध्यानमा बस्ने बुद्ध, त्यँहा भने आँखा खोलेर व्यापार गरिरहेका रहेछन् । पहिलो पटक बुद्धको आँखा देखेझै लाग्यो । अलि पर डेस्क सर्भिसमा गोरी थाई युवती चम्किरहेकी थिईन् । नजिकै गएर सोध्न मन थियो, ‘बुद्ध कँहा जन्मिएका हुन्, तिमीलाई थाहा छ ?’ उनको जवाफ नेपाल पक्कै हुदैन थियो होला । तर मैले सोधिन ।
डेस्क नजिकै पुगेपछि उनै गोरीले स्वागत गर्दै मेरो पासपोर्ट मागिन् । म बुकिङ अनुसारको मान्छे हो कि होईन भन्ने भेरिफाई गर्नु थियो उनलाई । गोजीतिर छामछुम गरेँ, थिएन । सुटकेसमा हेरेँ, त्यँहा पनि थिएन । झल्यास्स सम्झेँ, पासपोर्ट त अस्ति पतायामा होटलरुमको ड्रवेरमा राखेको थिएँ । ला ! त्यँहि छुट्यो ।
रुम छोड्नेबेलमा ढोका सम्म पुगेर केहि छुट्यो कि भनेर फर्किएर पनि चेक गरेको थिएँ । तर ड्रवेरमा पासपोर्ट राखेको छु भन्ने चाँही भुसुक्कै विर्सेछु । रातको समय छ । त्यति लामो यात्राबाट भर्खरै आईपुगेका छु । फेरी फर्किएर लिन जान सम्भव थिएन । यता विना पासपोर्ट होटलले इन्ट्रि दिन मानेन । एकातिर पासपोर्ट हरायो कि भन्ने डर, अर्कोतिर बास नै बस्न नपाईएला कि भन्ने सुर्ता । एकाएक तनावको पारो चढ्यो ।
विदेशमा पासपोर्ट हराउँनु भनेको शणनार्थी हुनु हो । मलाई ठुलो डर चाँही त्यो रुममा बस्न आउँने मान्छेले भेटेर कतै मिसयुज पो गरिदिन्छन् कि भन्ने थियो । अर्काको पासपोर्ट चोरेर अपराधिक क्रियाकलाप गर्ने ठाउँ हो थाईल्याण्ड । झन् ड्रवेरमा ट्याक्क पासपोर्ट भेट्टाउनु त चिठ्ठा पर्नु जस्तै हो । कतै त्यस्तै मान्छेको फेला परेको रहेछ भने ठुलै झमेलामा फस्ने निश्चित थियो । अझ दुःखको कुरा त विना पासपोर्ट सजिलै नेपाल फर्किन पनि पाईदैन थियो । दुईदिन पछिको नेपाल फर्किने टिकट थियो ।
अत्यास लागेकै बेला झट्ट दिमागमा बैंककमा नेपाली दुतावास छ नी भन्ने सन्देशको हरियोे बत्ति बल्यो । मनमा थोरै भएपनि आसाको किरण झुल्कियो । दुतावासले ट्राभल डकुमेन्ट बनाएरै भएपनि नेपाल त पठाईदिईहाल्छ नी ! आँफैले आँफैलाई शान्तवना दिएँ । ह्या ! कहाँसम्म सोच्न पुगिसकेको होला ! पासपोर्ट फेला पर्दैन भन्ने पक्कापक्की भैसकेको त छैन नी । कति चाडै दुनिँया कुरा सोचिसक्नु प¥या होला ! आँफैले आँफैलाई सम्झाएँ ।
तर, दिमाग न हो सोच्ने काम किन छोड्थ्यो र ! फेरी मनमनै भनेँ– होटलले नै भेट्यो भने त राखिदिन्छ । रुम सफा गर्ने स्टाफले भेटेर काउन्टरमा बुझाईदिएको पनि त हुन सक्छ । बरु जति सक्यो चाँडो होटलमा जानकारी गराउँनु पर्छ ।
मसँग त्यो होटलको फोन नम्बर त थियो तर नेपालको सिमवाला मेरो मोवाईलबाट कल गर्न मिल्ने कुरै थिएन । होटलको नाम र रुम नम्बर दिएर मेरो अनुहारमा ट्वाल्ल परेर हेरिरहेकी उहि गोरीलाई कुरा गर्न लगाएँ । धन्न पासपोर्ट होटलले राखिदिएको रहेछ । तर, पताया देखी आजै पासपोर्ट बैंकक आईपुग्न भने सम्भव थिएन । विना पासपोर्ट इन्ट्रि दिन उ अझै पनि अन्कनाई रहेकी थिई ।
अगाडीको सोफा देखाउँदै मलाई वेटिङमा बस्न भनी । सायद उ आँफु भन्दा माथीको कसैलाई सोध्न चाहन्थी । मलाई सोफातिर पठाएर उ फोन घुमाउनतिर व्यस्त भई । बेलाबेला मतिर हेर्दै उसकै काँलाङकुलुङ भाषामा कुरा गर्दै छ । म अनुमान लगाउँछु– उ मेरै बारेमा कुरा गर्दै छ । कम्तिमा आजलाई केही उपाय निस्केला भन्ने आसामा म पर्खिरहेको छु ।
दिनभरीको घुमघाम र त्यति लामो यात्राबाट थकित थिएँ । बेडमा पुगेर भुक्लुक्क सुतिहालौँ जस्तो भएको थियो । तर, उ अझै रुममा पठाउँने छाँटकाँट नै गर्दिन । एक महिना अघि देखी खनखनी डलर तिरेर बुक गरेको होटलमा आँफु त्यसरी बस्नु परेकोमा अपमानित भएको महसुस गरेँ । गल्ती त मेरै थियो । विदेशी भुमीमा पासपोर्ट नबोकी हिड्ने लन्ठु हो म । आँफुले आफैलाई गाली गर्नुको विकल्प थिएन ।
वेटिङमा बस्नु जस्तो सकस अरु केहीमा लाग्दैन । तै टाईमपास त गर्नु थियो, वाईफाईको पासवर्ड मागेर नेट कनेक्ट गरेँ । उनी होटल पुगेर फ्रेस भईवरी एक दर्जन मेसेज ठेल्न भ्याईसकिछिन् । मेरोबाट झण्डै पन्ध्र मिनेटको ड्राईभमा उनको होटल छ । नेपालबाटै हाम्रो बेग्लाबेग्लै होटल बुकिङ थियो ।
उनी अनलाईन नै थिईन् । कल गरेँ । पासपोर्ट पतायामै छुटेको र विना पासपोर्ट इन्ट्रि दिन नमिल्ने भनेर आँफुलाई होटलले लवीमै राखिरहेको जानकारी दिएँ । उनी एकदमै आत्तिन् । ‘ला ! अव के हुन्छ ?’ उनले डराएको स्वरमा सोधिन् ।
‘अव म शणनार्थी भएँ । नेपाल जान पनि पाईदैन ।’
‘ह्या ! अशुभ नबोलिस्यो । उता फोन गरेर सोधेको हो त ?’
‘सोधेको । पासपोर्ट छैन रे’, मैले भनेँ ।
उनलाई एकछिन अत्याउन खोजेको मात्र थिएँ । उनी त मेरै होटलमा आउन पो तरखर गर्न थालिन् । अनि त भन्नै पर्ने भयो– पासपोर्ट भेटियो तर भोली मात्र आईपुग्छ । बल्ल उनी कुल भईन् । छेउमै भएको भए आँखा तर्दै दुईपटक चिमोटी सक्थिन् ।
‘त्यँहा इन्ट्रि नदिए मेरो रुममा आईस्यो न त । म ईन्ट्रि दिन्छु ।’
‘तिमीले पनि त्यहि रुममा मात्र त इन्ट्रि दिने हो । त्यो भन्दा बढी अरुमा दिने होईन क्यारे ।’ मैले जिस्किदै भनेँ ।
‘मैले हजुरलाई मेरो जीन्दगीमै इन्ट्रि दिईसकेँ । अव त्यो भन्दा बढी केमा दिन बाँकी छ र !’
फोनमा कुरा गरिरहेकी डेक्सवाली गोरीले मलाई बोलाई । पासपोर्टको फोटोकपी वा फोटो केही छ भने देखा भनि । फोटोकपी गर्ने त कुरै थिएन, मोवाईलमा फोटो चाँही खिचेको थिएँ । मोवाईलको फोटो एपमा धुईपताल खोजेँ । स्पेस बढाउन कुनबेला त्यो पनि डिलिट हानिसकेको रहेछु । पर्समा नेपालको ड्राईभिङ लाईसेन्स थियो । त्यो देखाएको मानिन । पासपोर्ट सँग रिलेटेड केहि डकुमेन्ट छ भने सो गर भनेर फेरी भनी । मसँग केही पनि थिएन ।
झल्याँस्स दिमागमा आयो– नेपालबाट थोमलाई पठाएको इमेलमा पासपोर्टको स्क्यान कपी पठाएको थिएँ । हतारहतार इमेल खोलेँ । त्यहाँ पासपोर्टको आफ्नै अनुहार मुसुक्क हाँसेर भन्दै थियो– म यहिँ त थिएँ केटा ! किन आत्तिएको वित्थामा ! बल्ल ज्यानमा सास भरियो । अनी फुर्तिका साथ त्यो पोक्ची गोरीको इमेल ठेगाना मागेर फर्रवाड हान्दिएँ ।
तत्कालै दिमागले भन्यो– हेर केटा ! आईन्दा देखी आवश्यक डकुमेन्ट ईमेलमा राखेर हिडेस् । मनमनै हस् भनेँ । उसले खर्रर पासपोर्टको कपी प्रिन्ट निकालेर दस्तखत गर्न लगाई । एकजना हेल्पर केटालाई बोलाएर मलाई कोठामा पु¥याईदिन अ¥हाई । सत्रसय दुई कोठा नम्बर लेखिएको डोर सेन्सर कार्ड मेरो हातमा थमाईदिदै मुसुक्क हाँसेर थाई लवजमा भनि, ‘इन्जोय द स्टे विथ अस, सर !’
उसले बुझ्ने गरी ‘थ्यांक यु’ भनेँ । नबुझ्ने गरी चाँही नेपालीमा भनेँ, ‘डेढ घण्टा सम्म लवीमा राख्देर फस्र्ट इम्प्रेशन नै झुर बनाईदिएपछि भुत्राको इन्जोय ।’ नेपाली भाषामा बोलेको त उसले बुझ्दिन थिई, हाईसन्चो थियो । बुझ्ने भएको भए सुन्ने गरी म पनि कँहा त्यसरी गाली गर्थे होला र !
कोठामा पुगेर कपडै नफेरी डँरङ्ग बेडमा पल्टिएँ । केटोले थाई मुभि लगाईदिई राखेर हिडेछ । भाषा नबुझे पनि फिल्मको कथा भने बुझिन्थ्यो । हिरो हिरोईन पहिलो लन्च डेटिङमा साँझमा कुनै रोमान्टिक रेष्टुरेन्टमा पुगेका छन् । कहिले आँखा आँखै त कहिले शब्दमा गफिएका छन् । भोजनको स्वाद सँगै रुमानी साँझमा प्रेमिल क्षणको आनन्द उठाईरहेका छन् । फिल्मको कथाले यस्तैयस्तै भन्दै थियो ।
टिरिङ्–टिरिङ् आवाजमा ल्याण्डलाईन फोन बज्यो । रिसिभर उठाउँने वित्तिकै एकजना युवतीले मिठो स्वरमा स्वागत गर्दै मसाज गर्ल चाहिन्छ भने रुममा पठाईदिन्छु भनि । पुरै ज्यान कट्कटि दुखेको थियो । मसाज गराउँन पाए त गज्जव हुन्थ्यो भन्ने लाग्यो । ‘मसाज गरायौ भने मेरो मुख पनि हेर्न पाउँदैनौ’ भन्ने उनको धम्की पनि उतिबेलै सम्झिएँ । होल्डमा बसीरहेकी त्यो युवतीलाई धन्यवाद दिदै आवश्यक प¥यो भने एकछिनमा कल गर्छु भनेर फोन राखिदिएँ ।
मसाज भन्ने वित्तिकै तर्सिनु पर्ने केही कुरै छैन । प्राकृतिक तेल प्रयोग गरेर ज्यानमा गरिदिने मालिस न हो । होला मसाज गर्ने हात युवतीको हुन्छन्, तर मसाज गराउँने वित्तिकै सेक्सुअल इन्टरकोर्स भैइहाल्छ भन्ने बुझ्नु चाँही गलत हो । मन हुनेहरुले र दुवैबीच आपसी सहमति भयो भन्ने थप चार्ज तिरेर त्यो सम्बन्ध हुन पनि सक्छ । नत्र उनीहरुले मालिस बाहेक अरु केही गर्दैनन् । उनीहरुको यो व्यवसाय हो, उच्च व्यवसायिकता प्रर्दशन पनि गर्छन् । ‘शुद्ध’ मसाज गर्ने मात्र नियत हो भने यसमा आपत्ति मान्नु पर्ने कुरा केही छैन ।
थाई महिलाको छिटो र धेरै पैसा कमाउने काम हो मसाज । उनीहरुको समाजमा मसाज कोर्स पुरा गर्नु गर्वको कुरा हो । थाई समाज तथा राज्यले त्यो कामलाई सम्मानजनक रुपमा हेर्छ । राज्यले लाईसेन्स दिएर सुरक्षा देखी हेल्थ इन्स्योरेन्स सम्म गराईदिएको हुन्छ । त्यसैले त छोरी जन्मिदा थाई नागरिकले जति खुशी मनाउँछन् त्यति खुशी छोरो जन्मिदा मनाउँदैनन् । थाई समाजमा अझ रोचक कुरा त विहेको लागि युवतीले युवक माग्न जाने चलन छ । केटी पक्षलाई केटा पक्षबाट दाईजो कबोल गर्नुपर्ने हुन्छ । केटी पक्षलाई दाईजोमा चित्त बुभ्यो भने मात्र विवाह हुन्छ ।
उनले अघि देखी भिडियो कल गरिरहेकी थिईन् । उता फोनमा कुरा गरिरहेको भएर रिसिभ गरेको थिईन । रिसिभ गर्ने वित्तिकै सोधिहालिन्, ‘के हो ? मसाजवाली बोला’को छ कि क्या हो रुममा ? फोन उठ्दैन त ?’
‘मेरो त्यस्तो इन्जोय गर्ने रहर त तिमीलाई एयरपोर्टमा भेटेकै बेला सहिद भएछ । यसपाली थाईल्याण्ड घुमघाम झुरै भो ।’ मैले जिस्किदै भनेँ ।
त्यसपछि त के चाहियो र ! हाँडीमा मकै भुट्दा पड्के जस्तो पटट पट्किन थालिहालिन् । झगडा लम्बिदै गयो । यस्तो कुरामा नारीको सबै भन्दा शक्तिशाली इमोस्नल अस्त्र आँसु हो झै लाग्छ । उनले त्यो अस्त्र पनि प्रहार गरिसकेकी थिईन् । रिसाएको मान्छे फकाउँनु मेरो लागि फलामको चिउरा चबाउनु सोसरह हो । जानीनजानी फकाउँने कोसिस भने गरिरहेँ । बोल्दाबोल्दै फोन काटेर नेट अफ गरिछन् । फेरी सम्पर्क हुन सकेन ।
मलाई ‘शुद्ध’ मसाज गराउने रहर थियो । शुद्ध भनेको मात्र मसाज । थाईल्याण्डको प्राकृतिक तेलको मसाज विश्वमै चर्चित छ । मौका मिलेको बेलामा त्यो अनुभव पनि लिनुपर्छ भन्ने लागिरहेको थियो । पतायामा पनि उनकै कडा असहमतिले गराउँन पाएको थिएन । यो कुरामा उनलाई कन्भिन्स गराउँन खोजेको पनि थिएँ । तिमी नै अगाडी राखेर भएपनि गराउँछु भन्दा समेत मानेकी थिईनन् । मसाजप्रति उनी किन यति धेरै नकारात्मक छिन् भन्ने मैले भेउ पाएको थिईन् ।
एक मनमा त उनी आज रिसाएको पनि राम्रै भयो भन्ने लाग्यो । नत्र रातभरी भिडियो कल अन नै राखेर सुत्नु पर्ने हुन सक्थ्यो । बेडरुममा सिसिटिभी जडान गरे जस्तो । अर्को मनले भन्थ्यो बिचरीलाई धोका दिनु हुन्न । मसाजसँग यौन भयो भने उनलाई धोका हुन्थ्यो । उनको इनडाइरेक्ट आपत्ती पनि यसैमा हो । म आफैले पनि त्यस्तो गर्न चाहेको थिईन । उनलाई धोका पनि नदिने आफ्नो रहर पनि पुरा गर्ने बीचको बाटो अप्नाएँ । यो निर्णयले भोली उनीसँगको सम्बन्धले कस्तो रुप लिने हो भन्ने चाँही स्वयम् भगवनालाई मात्र थाहा थियो ।
मसाज गर्लको लागी डेक्स सिर्भिसमा फोन गरेँ ।
केहिबेरपछि ढोका नक गर्दै युवतीको आवाज आयो, ‘मसाज सर !’ ढोका खोलिदिएँ । हातमा दुईवटा सेतो टावेल, मसाज समाग्री राखेको हाते व्याग बोकेर चिटिक्क परेकी गोरी युवती कोठामा प्रवेश गरिन् । बान्की परेको शरिरमा टपक्क मिलेको कलेजी मसाज ड्रेसमा उनको गोरो अनुहार चम्किरहेको थियो । नजिकै आएर आफ्नो परिचय दिँदै मसाज गर्ने अनुमति मागिन् ।
लाईट अफ गरेर डिम लाईट अन गरिन् । मलाई अण्डरवेयर बाहेक अरु कपडा खोल्न भनिन् । बेडमा उनले ल्याएको सेतो तन्ना ओछ्याईन् र मलाई घोप्टो परेर सुत्न भनिन् । उनको टावेलले मेरो गोप्य अंगहरु छोप्दै बाँकी कपडा पनि खोलिदिएर फुलबडी मसाज सुरु गरिन् ।
बच्चाबेला आमाले घाममा राखेर तोरीको तेल लगाईदिएर मालिस गरेको रमरम अनुभव बाहेक मलाई अरु अनुभव थिएन । सायद मेरो शरिर सुख्खा थियो, उनले पटकपटक तेल थपिरहेकी थिइन् । शरिरका प्रत्येक अंग–अंग, पार्ट–पार्ट एकएक ध्यान दिएर गरेको मालिसले आनन्द महसुस गराएको थियो । एकछिन अघि सम्म भारी लागिरहेको आफ्नै शरिर एकाएक कपास जस्तो हलुका भएझै लाग्यो ।
‘विश्वका मानिसहरु मसाज गराउँनकै लागि किन थाईल्याण्ड सम्म आउँछन् भन्ने सवालको जवाफ खोज्नु हुन्छ भने मसाज गराईसकेपछी आँफै पाउँनु हुनेछ ।’ कुरैकुरामा एकदिन थोमले मलाई भनेका थिए । हो रहेछ भन्ने लाग्यो ।
एकघण्टाको मसाज सकेर उनी बाहिरिन् । न उनले थप पैसाको लागि यौन सम्पर्कको प्रस्ताव गरिन्, न मलाई उत्तेजित बनाउँने हर्कत नै गरिन् । न मैले क्षणिक सन्तुष्टिको लागी अफर गरेँ । यी सबै आँफैमा भर पर्ने कुरा हुन् । जब सोच नै त्यो हुदैन भने शरिरका जुनसुकै अंग आँफै नियन्त्रित हुन्छन् । मसाज अवधिभर मैले मसाज बाहेक अरु केही सोचिन ।
उनी गएपछि आधा घण्टा बाथटपमा बिताएँ । बेडमा आउँदा रातको बाह्र बज्न लागिसकेको थियो । मेसेन्जर खोलेर हेरेँ, उनी अझै अफलाईन नै थिईन् । मसाज गराएको कुरा उनलाई सुनाउँ कि नसुनाउँ भन्ने दोधारमा निक्कैबेर देखी रुमलिरहेको थिएँ । उनलाई ढाँट्न मनले मानेन ।
अफलाईन टेक्स्ट पठाएँ– भर्खरै मैले ‘शुद्ध’ मसाज गराएँ । विल्कुल शुद्ध । गुडनाईट बेबी !
क्रमश…
…त्यो यात्रा –२
...त्यो यात्रा –३
समसामयिक विषयमा कलम चलाउने दाहालद्वारा लिखित कथाको अर्को श्रृङ्खला अर्को साता WWW. LOKPATH.COM प्रकाशन हुनेछ ।0 लोकपथ डट कम लाईक कमेन्ट सेयर र सब्स्क्राईब गर्न नभुल्नुहोला । हाम्रा भिडियोहरुका लागि युट्युवमा गएर LOKPATH TV टाईप गरी सब्स्क्राईब गर्नुहोला ।)
दाहालद्वारा लिखित कविता :
यो खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया